Mrozowski Adam (1871–1946), działacz społeczny i polityczny, burmistrz Ostrowca Świętokrzyskiego, poseł na Sejm RP. Ur. 24 XII w Irenie pow. Janów, był synem leśniczego Feliksa i Katarzyny z Krełowskich. Ojciec walczył w powstaniu styczniowym. M. uczył się w gimnazjum w Radomiu, którego jednak nie ukończył. Po przeniesieniu się do Ostrowca początkowo pracował w Zakładach Ostrowieckich, później zarządzał własnym 30-morgowym gospodarstwem rolnym oraz betoniarnią. Był organizatorem lub współorganizatorem instytucji spółdzielczych i kredytowych w Ostrowcu: Ostrowieckiego Stowarzyszenia Spożywców (1899), piekarni spółdzielczej «Przyszłość» w r. 1910 (dożywotni prezes zarządu), Kasy Oszczędnościowo-Pożyczkowej (1902) oraz Tow. Wzajemnego Kredytu (dyrektor do r. 1915). W r. 1900 założył w Ostrowcu ochotniczą straż pożarną, której był długoletnim naczelnikiem. Należał też do organizatorów Gimnazjum Humanistycznego im. Joachima Chreptowicza (1912). W l. 1900–14 był działaczem Narodowej Demokracji. Współpracował w wielu komitetach, m. in. Komitecie Głównym Opiekuńczym i Komitecie Ratunkowym. W r. 1906 został aresztowany i przez 9 miesięcy więziony w Sandomierzu. Następnie, deportowany z granic Król. Pol., przebywał przez 4 lata w Galicji. W czasie pierwszej wojny światowej czynny był w konserwatywno-nacjonalistycznym Zjednoczeniu Narodowym. Po opuszczeniu Ostrowca przez władze rosyjskie w r. 1914 wchodził w skład Komitetu Obywatelskiego utworzonego 10 VIII 1914, zorganizował Milicję Ludową i był następnie drugim prezesem Komitetu. W dn. 8 VII 1919 został wybrany burmistrzem miasta. Funkcję tę pełnił z krótkimi przerwami do r. 1943. Na stanowisku tym przyczynił się do rozwoju miasta, poszerzył jego granice administracyjne przez włączenie okolicznych wsi. W okresie międzywojennym zasiadał także w sejmiku powiatowym. Pod względem politycznym związał się z Chrześcijańską Demokracją i wchodził do Sejmu RP w kadencji 1922–7, wybrany z listy 8 Chrześcijańskiego Związku Jedności Narodowej (w okręgu 23: pow. Iłża, Kozienice i Opatów). W sejmie należał do Klubu Chrześcijańsko-Narodowego i kilkakrotnie zabierał głos, m. in. w obronie uprawnień samorządowych oraz interesów sadownictwa i ogrodnictwa. W czasie drugiej wojny światowej zorganizował jako urzędujący burmistrz Ostrowca opiekę nad wysiedloną ludnością Poznania. Po wyzwoleniu utrzymywał się z gospodarstwa rolnego. Zmarł 26 II 1946 w Ostrowcu.
Ożeniony z Jadwigą Bratkowską, nie zostawił potomstwa. Wziął natomiast na wychowanie czworo sierot z rodziny Rusinowiczów, którym zapewnił wyższe wykształcenie.
Mościcki–Dzwonkowski, Parlament RP 1919–27, (fot.); Rzepeccy, Sejm i Senat 1922–7, s. 209 (fot.), 211, 473; – Komornicki A., Słowo prawdy o Ostrowcu, Ostrowiec 1925 s. 3–14; Ostrowiec 1924 r., W. [b. r.] s. 9, 10; – Spraw. stenogr. Sejmu 1922–7: posiedzenie 28 z 21 III 1923 szp. 20–1, posiedzenie 36 z 27 IV 1923 szp. 52, posiedzenie 26 z 10 V 1924 szp. 11–12; – Informacje bratanka Piotra Mrozowskiego z Radomia.
Zygmunt Kaczmarek